“In stark contrast to the to the meritocratic Chinese political system, political clans still reign in the Philippines. A 2007 study by the Philippine Centre for Investigative Journalism (PCIJ) shows that two out of three lawmakers in the two-hundred-fifty member House come from political families, the majority of them second- and third-generation politicians… A report in April 2007 by the Makati Business Club showed that only one third of the eighty six bills passed by the Congress were of National Importance. In short, the Philippines is still crippled by the traditional Asian feudal mind-set while both China and India are progressively shaking it off.” 1
Tunay ngang nakababahala na ang pyudalismo na umiiral sa ating bansa. Ito ang pulot-dulo ng kapulpulan ng bansa, at ng mga Pilipino. Habang ang mga mayayaman ay patuloy na umaakyat sa hagdan ng kayamanan, ang mga mahihirap naman ay lalong nalulugmok sa kahirapan. Bukod pa dito, mabilis nang nauubos ang mga middle class na tagapag-balanse sana ng dalawang nag-uumpugang class sa dulo ng klasipikasyon dahil sa humihirap na ang buhay at bilang resulta, ay napabibilang sa lower class. Ang napakalayong agwat at patuloy pang paglayo na ito ng mahihirap at mayayaman ang pyudalismo. Ito ang tinututukan ng mga international at Asian analysts sa kasalukyan kapag Pilipinas na ang pinag-usapan, dahil sa kakatuwang ang Pilipinas na lamang ang sumusuyo sa pyudalismo habang ang mga kapitbahay na bansa ay meritocracy na ang ipinalit.
Hindi lamang ang mga analysts mula sa ibang bansa at mga analysts na Pilipino ang tumutok sa mabigat at nangangalawang nang suliranin ng bansa. Pati mga eksperto sa wika ay nakisangkot at nakaggawa ng tugon ukol sa usapin. Ang makamasang wika ay naging isang pagunahing pag-aaral sa mga akademya.
Kung mapag-iisip ng mabuti, ang usapin ngayon sa makamasang pag-aaral ng wika ay hindi na ‘kung ang wikang Filipino ba ay ang wikang pang-masa?’ dahil alam naman nating lahat na ‘OO’ ang sagot o ‘mahalaga ba ang pag-aaral ng makamasang wika?’ dahil alam rin naman nating lahat na ‘OO, napakahalaga nito’. Ang wika ng masa ay Filipino dahil sa ito ang wikang naiintindihan at ginagamit ng mahihirap. Halimbawa na lamang, ang wikang ito ang nagbibigay ng daan sa mahihirap na matutunan ang mga bagay-bagay na itinuturo sa paaralan, makapasok sa magagandang eskuwelahan, at makaangat patungong middle class. Bukod pa dito, ito ang wikang naiintindihan ng kahit pa middle class o mayayaman na Pilipino na nangangahulugan lamang na sa oras na magpahayag ng hinaing o kung anupaman ang mahihirap ay maiintindihan ito ng mga nasa upper class, ng mga nasa katungkulan.
Gayunpaman, ang mga nasa katungkulan ay may abilidad na magbingibingihan. Kaya’t ang tunay na usapin at suliranin sa makabagong pag-aaral na ito ng makamasang wika ay ‘kung papaano kaya nito maisasakatuparan ang mga hangarin nito--at iyon nga ay ang pag-uugnay ng iba’t ibang sekta sa lipunan partikular na ang mayayaman at mahihirap? Papaano kaya mababatid ng mga nasa puwesto ang kahalagahan nito?‘. Ang pag-aaral ay ang unang hakbangin pa lamang at sana, hindi na lamang ito manatili sa pag-aaral at sa teorya dahil sa ito ay higit pa sa isang akademyang pagsusuri o usaping pang-wika-- ibinabalik nito ang katuturan sa pagka-Nasyon ng Pilipinas; binibigyang halaga at paggalang nito sa ang pagiging miyembro ng isang bansa ng bawat Pilipino. Ang makabangong pag-aaral ng makamasang wika ay isang tugon sa suliranin, solusyon sa epidemyang laganap sa buong Pilipinas kaya’t dapat sana ay gawin itong kasangkapan hindi lamang sa pag-aaral kung hindi para sa ikauunlad ng Pilipinas.
1 Binanggit sa Mahbubani, Kishore, The New Asian Hemisphere: The Irresistible Shift of Global Power to the East, p.73.
-r. ibarrientos
No comments:
Post a Comment